Merhaba,

18 haziran 2015 tarihinde dünyalar tatlısı bebeğim hayata gözlerini açtı. Yarenimi ilk emzirmeye başladığımda asıl annelik duygusunu tattım onun benim oldugunu asıl ozaman anlamadım, fakat dogum yaptıgım günün gecesinde kızımın nefes alışında problem oldu ve yoğun bakıma aldırlar. 1 hafta orda kalması gerekti o süreç bizim için gerçekten cok zordu, günde sadece 1 saat görebiliyordum, o zamanda hemem emzirmek istiyordum. Hem benim kokumu alsın, hissetsin ve rahatlasın diye, tabi oraya her saat başı giremediğimiz için ve henüz sütüm daha tam anlamıyla gelmediği için mama da veriyolardı, bende sütüm olsun, ve ona süt göndermek için çok uğraştım mamaya alışmasın, anne sütü emsin diye en başlarda sağdığımda, 10cc 25 cc bile çıkan sütümü sağar sağmaz götürdüm, daha sonrasında sağdıkca sütüm fazlalaştı, kızımın evine geleceğini düşündüm, herzaman o düşünce daha fazla sütümün gelmesine neden oldu ve sonunda yarenim evine döndü ve asıl hikayemiz başladı çünkü orda malesef biberonla hem mama, hem sağdıgım sütleri verdikleri için kızım memeyi biraz unutmuştu, biberon istiyordu ama annem sayesinde yılmadım, annemin de çok fazla desteğiyle Yarenime biberonu unutturduk tabi memeyi düzgün tutamadığı için yaralarım oldu, onuda Özgül Hemşiremiz sayesinde atlattık. Gerçekten emzirme konusunda çok sıkıntılar yaşadık kendim bile emzirmekten, vazgeçecek noktalara çok geldim ama annem ve Özgül hanım sayesinde bunu atlattım, suan gerçekten iyiki emziriyorum diyorum çok güzel bi duyguymuş buradan hem anneme, hemde Özgül hanıma çok tesekkur ederim kızımı emzirirken, bana o bakışlarını sizin sayenizde kazandım.

Özgül Ablacım, seni çok öpüyorum...

Ceren YİĞiT

Etiketler : sizden, mektuplar, emzirme, deneyim